روزها در خانه مادربزرگم

 دوستای عزیزم تا اونجایی براتون گفته بودم که برای صبح تا بعدازظهرها دیگه باید می اومدم مهد مادربزرگم

خب حالا بقیه اش

اون روزها میگذشت به بازی و مراقبت مادربزرگ از هیراد جونیتون , حدود یک ماه و نیم وضعیت بهمین منوال بود , دیگه یواش یواش داشتم یه کمی بزرگترو زورگوتر میشدم که روز شانزدهم دی اتفاق بدی رخ داد

مامان بزرگ خوبم اون روز بخاطر تصادف  دچار شکستگی لگن شد این اتفاق همزمان با امتحانات  عمه جونم بود که طفلی عمه یی بعد از ده روز که بیمارستان کنار مامان بزرگم بود بعد از مرخص شدن مامانی حالا توخونه باید مراقب هر دوی ما می بود.

دلم براش سوخت چون اون از بچه های خیلی کوچیک خیلی خیلی میترسید تجربه ای  هم نداشت همش نگران بود نکنه اتفاقی برای من بیفته خلاصه بهش خیلی سخت گذشت تا کم کم بتونه عادت کنه البته هنوز هم که هنوزه تا من تکون میخورم دنبالم میاد میگه تنها جایی نرو اخه تو امانتی بچه جون

اینهم کلی عکس تا اخر همون سال که دقیقا میشد شش ماهم

اینجا ها دیگه سه ماهه شدم

اینجا اوایل بهمن است ومن در اوایل چهار ماهگی و در این روز برای اولین بار بطور مشهود حسودی کردم چون نمیخواستم دوستم طاها جون که دو ماه از من بزرگتره بغل عمه من بشینه و با اشاره دست بسمتش همراه با صدا , اعتراض قدرتمندانه ای کردم تازه پیروز هم شدم

 اینجا هم پنج ماهم شده و میتونم دیگه رو دستام نیمخیز بشم وفکر کنم یادشون رفته من پسرمو نباید به موهای من گل سر بزنند

 اینم عیدی اولین سال نو منه یه صندلی غذا که تاب هم میشد البته استفاده دوم رو بیشتر دوست داشتم اینجا اواسط اسفند ومن عیدیمو از مامان بزرگم زودتر گرفتم

اینجا هم دیگه یکی دو روز آخر سال ١٣٨٩